Denzel Curry (6.12.17)

W środowy wieczór w klubie Iskra Pole Mokotowskie wystąpilł Denzel Curry oraz Sarius i Bambax. 

Denzel Curry bezsprzecznie jest jednym z najważniejszych raperów obecnej generacji, nie tylko dzięki swoim technicznym umiejętnościom, ale też trafnym komentarzom dotyczącym rzeczywistości zawartym w utworach. Stał się też znany z niemal zabójczych, wycieńczających koncertów, które są przyjmowane przez publikę z ogromnym entuzjazmem. Okazuje się jednak, że Denzel studyjny i koncertowy to dwie inne postacie.

Zazwyczaj ten slogan powtarza się przy chęci wyartykułowania genialności danego koncertu, w tym wypadku jednak będzie przeciwnie. Bo o ile zapewnienia co do tempa koncertów rapera są całkowicie prawdziwe, o tyle jego, tak zachwalane przez krytyków, umiejętności na żywo znajdują tylko częściowe odzwierciedlenie. Flow nie sprawia aż takiego wrażenia, chociaż nie jest złe – to trzeba Denzelowi zwrócić, dalej bez problemu znajduje się w pierwszych 10% amerykańskiej sceny. Szkoda jednak, ze nie porywa swoją nośnością jak mogłoby to robić. Raper zrezygnował też z wielu utworów, które ten charakterystyczny styl mogłyby prezentować (Zeltron 6 Billion czy Equalizer, oba z krótkiej EP-ki 13, która była przecież przyczynkiem do trasy).

W zasadzie koncertowe wrażenia, które mogłyby się okazać całkiem udane, całkowicie popsuły efekty pozamuzyczne. Sam klub Iskra to istny bunkier, z nierówną akustyką (pomijając muzykę, z tyłu nie było nawet słuchać pogadanek Denzela), sporym ściskiem (szczególnie wąskim gardłem wejścia z szatniami) i przeciekającym dachem. Odbiór kurtki z szatni trwał około godziny i wiązał się z nieprzyjemnymi turbulencjami w takcie pokonywania kolejnych etapów kolejki. Jakby jednak tego było mało, artystom naprzykrzały się problemy techniczne z mikrofonami i złym udźwiękowieniem sceny.

Spiętrzenie tych wszystkich niedogodności całkowicie zakłócało odbiór koncertu. Jednak mimo całego malkontenctwa, nie był to popis nieudany, a raczej „tylko” rozczarowujący. Bo Denzel rzeczywiście potrafił wprawić publikę w dziką zabawę, nie biorąc przy tym żadnych jeńców. Miał momenty swoistego geniuszu, gdy trzymał na jednym tonie całe frazy (Gook), agresywnie atakował w refrenach (Hate Government) albo wchodził na nieco jamajskie, bujające tereny (This Life).

Trochę żenujący był natomiast Sarius. Bo o ile poprzedni support – raper Bambax z Hiszpanii – nie zachwycał, to był przynajmniej ciekawostką. Sarius nie był nawet nią. Teksty o kolegach z podwórka, bardzo powtarzalne bity i żarty o Braciach Golec, które z internetu pochodzą i w nim powinny pozostać, kazały powtarzać sobie w myślach: „Niech on już stąd idzie”. Podobno raper jest szeroko szanowany na polskiej scenie. Jednak nawet jeśli, powinien trochę popracować nad prezencją na żywo. Bo powtórzone dziesięć razy „zróbcie hałas” nie nakręci imprezy, a fakt, że publika lepiej bawiła się przy granych przez DJ-a w przerwie utworach, mówi więcej niż tysiąc słów.

Podsumowując, cały środowy koncert zasługuje na uczciwą czwórkę (w dziesięciostopniowej skali) z zastrzeżeniem, że Denzela trzeba raczej łapać na festiwalach. Sariusa natomiast najlepiej w ogóle. Należy jednak kibicować, że nabierze wprawy i usprawni swoją postawę na żywo.