…And Then You Shoot Your Cousin

The Roots to zespół dla historii muzyki hiphopowej bardzo ważny, można wręcz rzec – legendarny. Takie płyty, jak Do You Want More?!!!??! czy Illadelph Halflife, to od dawna klasyki dla każdego, komu rap nie jest obcy. Dziś jednak mamy do czynienia nie tylko z twórcami hip-hopu czy muzykami w ogóle, ale z pełnoprawnymi artystami. I to przez duże „A”. Powyższe stwierdzenie jest być może ryzykowne, ale czy drużynę dowodzoną przez Questlove’a da się jednoznacznie zaszufladkować? Absolutnie nie. I tak samo jest z jej najnowszym krążkiem.

Wystarczy przesłuchać albumy Rootsów nagrane w towarzystwie Johna Legenda, Betty Wright i Elvisa Costello albo obejrzeć kilka występów grupy z telewizyjnego show Jimmy’ego Fallona, w którym to Amerykanie akompaniują znanym gwiazdom reprezentującym najróżniejsze gatunki, żeby mieć ogląd tego, jak wszechstronnymi są muzykami. Ale jeśli to Wasze pierwsze spotkanie z tą kapelą, nie sugerujcie się etykietą „hip-hop”. …And Then You Shoot Your Cousin jest dowodem eklektyzmu, kunsztu, a także chęci do eksperymentowania The Legendary Roots Crew, a co za tym idzie, przy pierwszym odsłuchu może okazać się trudny dla fanów klasycznego podejścia do rapu. Zapomnijcie o samplowanych fragmentach funkowych hitów, scratchach i precyzyjnej nawijce, a przygotujcie się na koncept album pełen klawiszowych pasaży, elektronicznych wstawek, hałaśliwych przejść, chórków, a nawet partii orkiestrowych. Tak, cały czas mowa jest o hip-hopie. I ciągle mówimy tu o legendzie tego gatunku.

Najbliżej rootsowego matecznika są Underground oraz brudny i surowy Black Rock z nieco fałszowanym refrenem w wykonaniu Dice Raw. To jednak jedyne rapowe pewniaki na tej płycie. Black Thought oczywiście dalej pozostaje mistrzem rymowania i daje temu upust w każdym kawałku, w którym się pojawia. No właśnie. W dwóch piosenkach za mikrofonem nie staje żaden MC, a są one solówkami wokalistów – kolejno Mercedez Martinez w rozmytym The Coming oraz Raheema De Vaughn w finałowym, bujającym Tommorow. Zresztą zaproszeni wokaliści praktycznie w każdym numerze odgrywają często istotniejszą rolę niż hiphopowcy. Dodatkowo wśród jedenastu (tylko jedenastu!) numerów na trackliście trzy z nich to krótkie, dość eksperymentalne skity, jak choćby otwierający …ATSYC  fragment śpiewany przez Ninę Simone. Ale spokojnie, w ciągu trzydziestu trzech minut, bo tyle właśnie ten album trwa, znajdziecie więcej niuansów niż u większości gwiazd tego odłamu muzyki. Najlepszym przykładem jest Never. Partie śpiewane przez chór, hipnotyzujący refren Patty Crash, awangardowe przejścia w wykonaniu orkiestry, świetne flow Black Thoughta i mocna końcówka tworzą zupełnie nową jakość, nie tylko w twórczości zespołu, ale także całego gatunku, po którym się on porusza.

…And Then You Shoot Your Cousin to muzyczny prztyczek w nos dla wszystkich tych, którym hip-hop kojarzy się z dresem i szemranymi typami spod trzepaka. The Roots na swojej najnowszej płycie stawiają krok dalej niż zjadający od dawna swoje własne ogony muzycy reprezentujący rocka progresywnego i udowodniają, że w swojej klasie nie mają sobie równych. Oczywiście można powiedzieć, że to album bardzo krótki, a przy tym przekombinowany, ale wystarczy postawić go obok najnowszych propozycji chociażby Eminema czy Snoop Dogga (albo i Snoop Liona), by zrozumieć, jak wielkiej rzeczy dokonali Questlove i spółka.